Het museum van de leefwereld

ROC Eindhoven liet op een leuke manier kennismaken met de leefwereld van een leerling. In een museum waren allerlei 'museumstukken' van allerlei leeftijden opgesteld, die op een een of andere manier wel gebruik maakten van diverse media als blogs, twitter, profielsites, leeromgevingen, spelletjessites, enzovoorts.
Na een interactieve bezichtiging van de museumstukken werd aan de hand van enkele presentatie disucssies gevoerd.

Milou Rabelink, VWO-5 leerling beschreef de beperkte internetmogelijkheden op de eigen school en de regeltjes die daaromheen. Waarschijnlijk vooral uit onmacht uit onwetendheid van docenten. Als gevraagd wordt naar het gebruik van sociale media in de eigen tijd: 'Daar heb ik helemaal geen tijd voor".
Er wordt een stukje voorgelezen uit een brief van een ouder die moeite hebben om het eigen kind van een internetverslaving af te houden en er problemen mee heeft dat internet op school wordt opgesteld. De discussie sptits zich toe op de begeleiding, die in de klas nodig is of de afspraken die over computer- of internetgebruik gemaakt moeten worden. Afsluiten is geen optie. De essentie is in elk geval dat er aandacht nodig is voor mediawijsheid.

Vanuit een verhaal over een Belgisch fritesmuseum met allerlei oudere en nieuwere apparaten stelt Cees Hoogendijk wat vragen aan het publiek over het gebruik van allerlei digitale media. Het verhaal wordt vervolgd met de leerervaringen van hemzelf als zelfstandig ondernemer met internet. Gestart met het bouwen van een eigen website op basis van een gedownload HTML-document. Inmiddels zeer web2.0 (zie zijn website).
Als hij kijkt naar zijn kinderen, maken die heel functioneel gebruik van computers en internet rondom hun hobbies, maar hij hoort ze nooit over ICT in het hun onderwijs.
Hij heeft ook een essay geschreven (in het kader van de Kennisnetbundel "Daar heb ik helemaal niets aan"), met de titel 'Leermiddel of Levensmiddel'.
Hij houdt een pleidooi voor de manier waarop aandacht besteed zou moeten worden aan ICT in de school. In elk geval integrale aandacht in het beleid, en veel ruimte voor medewerkers om er mee te leren werken.
Hij vraagt zich af, waarom er niet meer aandacht is voor serious gaming. Misschien wel, omdat dat vervangend zou kunnen worden voor leerkrachten!
Met een mooie afsluiter, dat hij frites het liefst met de hand snijdt in plaats van met een groot apparaat. Oftewel, hij is niet alleen 2.0 maar ook 0.5. Dat geldt ook voor leerlingen.

Er wordt in de afronding nog een verzuchting geslaakt: de klaslokalen zien er nog net zo uit als 80 jaar geleden. Milou antwoordt: "De beste leraar die ik heb, heeft nog nooit een computeropdracht gegeven"...