Liever even in Bergen aan Zee dan hier

Terwijl de IT-conferentie alle aandacht opeist ben ik in een merkwaardige spagaat terecht gekomen.
Ten noorden van Bergen aan Zee woedt een hevige duinbrand,huizen worden blijkbaar bedreigd en de inwoners worden geevacueerd. Nu is Bergen aan Zee mijn geboorteplaats en het ouderlijk huis staat nog steeds in volle glorie op een duintop. Ik heb er veel vrienden. Nog recent voor enkelen van hen bezwaar gemaakt tegen de aanslag onroerend goedbelasting. Zij wonen in Jong Nederland, een voormalige vakantiekolonie van het Burgerweeshuis Amsterdam en het meest noordelijke en nu dus meest bedreigde gebouw van Bergen aan Zee. Liefst zou ik dus daar zijn en de hopelijk even van huis en haard beroofde vrienden onderdak verlenen.
Vandaar dat ik me maar even terug getrokken heb in de camper om het laatste nieuws te volgen. Even geen behoefte aan het ongetwijfeld interessante avondprogramma van de conferentie. Hoewel ik bij lezing van de programa-onderdelen wel dacht: 'Dat is typisch onderwijs': percussieworkshop, 'Dare2share your nature' een beleving van onze eigen menselijke natuur en een uitdaging om creatief te denken in de 'Humorworkshop'.
Het dinerbuffet was overigens van een kwaliteit die we van de CVI-conferenties gewend zijn. Overdadig en met een Bourgondische allure. Niet alleen de conferentie zelf maar vooral de verzorging moeten langzamerhand in onderwijsland uitgewisseld worden als een secundaire arbeidsvoorwaarde die deel uitmaakt van de prestatiebeloning.
Bewust alleen gegeten.
Omdat deze weblog als titel "Anthroplogie van Veldhoven" heeft neem ik van tijd tot tijd afstand om de indrukken op me in te laten werken. Het geluid tijdens het diner is een indicatie van de sfeer op zo'n conferentie. Het geroezemoes moet een aangenaam niveau hebben en voldoende divers en geanimeerd zijn. Heeft deels met de acoustiek te maken maar vooral met het plezier dat de mensen hebben en de sfeer waarin het makkelijk is om contact te leggen en kennis te delen.
Welaan het klinkt goed.
Bovendien blijkt ook in de gangen en de presentatieruimten dat mensen zich wellevend gedragen, makkelijk met elkaar in gesprek raken en de presentatoren met een positieve welwillendheid tegemoet treden, zelfs als de presentatie niet zoveel voorstelt. Lijkt dus in niets op de harde buitenwereld met de 'korte lontjes', de verharding en het cynisme. Koningshof is even een enclave van weldenkendheid en goede manieren in een boze buitenwereld.